Pisownia: długie i krótkie samogłoski

Język niderlandzki ma samogłoski długie i krótkie. Kiedy piszemy pojedyncze litery (a, l, ...), a kiedy podwójne (aa, ll, ...)?

Samogłoski długie to:aa, ee, oo, uu i ie

Samogłoski krótkie to:a, e, o, u i i

To robi różnicę:
boot
bot
maan
man
boom
bom
peen
pen
etc.

Zasada: Samogłoska na końcu sylaby automatycznie jest długa.

Porównaj:
Ne-der-land
U-trecht
Gro-nin-gen
Am-ster-dam

Więc liczba mnoga od boot to nie boo-ten, a boten (bo-ten).
Drugie o nie jest potrzebne.

W liczbie mnogiej od bot, krótkie o nie może być na końcu sylaby, ponieważ wtedy byłoby automatycznie długie.
Z dodatkowym t nie ma tego problemu: to o zostaje krótkie:

i - ie

ie na końcu sylaby jest pisane jak ie:

één mier, twee mieren (mie-ren)

één vis, twee vissen (vis-sen)

szwa

e bez akcentu wyrazowego, zwykle brzmi jak szwa /ə/.

de → d/ə/

besturen → b/ə/-stu-r/ə/n

mode → mo-d/ə/

Porównaj:
één boot, twee boten (bo-ten)
één bot, twee botten (bot-ten)
één maan, twee manen (ma-nen)
één man, twee mannen (man-nen)
één boom, twee bomen (bo-men)
één bom, twee bommen (bom-men)
één peen, twee penen (pe-nen)
één pen, twee pennen (pen-nen)
één dier, twee dieren (die-ren)
één ding, twee dingen (din-gen)
ik maak, wij maken (ma-ken)
ik pak, wij pakken (pak-ken)
ik bestuur, wij besturen (be-stu-ren)
ik rust, wij rusten (rus-ten)
Een hond die een boot door de tuin sleept. Ernaast ligt een bot. Het baasje zegt dat de hond steeds minder goed kan horen.