Kiedy używamy: me, m'n, je, z'n, 't, ze, d'r, we, ...?

To są zaimki nieakcentowane. W języku mówionym są one nawet częściej używane niż ich formy podstawowe. Między tymi dwoma formami jest subtelna różnica – zależy, czy zaimek jest najważniejszą częścią zdania.

Formy podstawowe

	zaimek osobowy		zaimek dzierżawczy
	podmiot	dopełnienie
	Ik ben Sophie!	De buurman haat mij...	...want dit is mijn nieuwe hobby.
1	ik	mij	mijn
2	jij	jou	jouw
	u	u	uw
3	hij	hem	zijn
	zij	haar	haar
	het	het	zijn
1	wij	ons	ons / onze
2	jullie	jullie	jullie
3	zij	hen / hun	hun

	zaimek dzierżawczy
	...want dit is mijn nieuwe hobby.
1	mijn
2	jouw
	uw
3	zijn
	haar
	zijn
1	ons / onze
2	jullie
3	hun

Form podstawowych używamy, jeśli akcent zdania pada na zaimek, więc jeśli zaimek jest najważniejszym elementem zdania.

Tak jest na przykład, kiedy mamy kontrast w zdaniu.

Formy nieakcentowane

Kilka zaimków ma formę nieakcentowaną. Nigdy nie używamy ich w formalnym kontekście.

Najważniejsze słowo czy nie?

forma podstawowa

Najważniejsze słowo (części) zdania.

• Te zaimki często (ale nie zawsze) mają “ij”.

zaimek nieakcentowany

Nie jest najważniejszym słowem.
 

• Te słowa mają “e” lub apostrof, co się wymawia jak /ə/ (szwa).
• Przykłady:
  

  me = /mə/	we = /wə/
  't = /(ə)t/	z'n = /zən/

  wyjątek: 'ie = /i/

Forma a sens zdania:

“Weet je wat zij vertelde?”

“Zij” jest najważniejszym słowem.

“Weet je wat ze vertelde?”

“Ze” nie jest najważniejszym słowem, więc “vertelde” będzie wtedy najważniejsze.

Nieformalny język mówiony

Kilka zaimków nieakcentowanych istnieje tylko w nieformalnym języku mówionym. Często możesz je usłyszeć, ale rzadko zobaczysz je w tekście. Na przykład:

Na początku zdania

Jeśli zdanie zaczyna od przyimka i zaimka osobowego, używamy formy podstawowej:

✘ Volgens me gaat het straks regenen.

✔ Volgens mij gaat het vandaag regenen.